Простите, что и здесь вмешиваюсь в дискуссию.
Достоверности ради (совсем недавно про сорго под руку попадало, да и на тарелке бывает) - на мой взгляд в Бхавапракаше опечатка. Исходя из остальной раса-панчаки сорго (особено достаточно выраженной рукша-гуны), а также стихов в Каядева Нигханту, должно быть klēdahr̥t, то есть устраняет, а не производит.
कैयदेवनिघण्टु - ३. धान्यवर्ग
यावनाल
यावनालो देवधान्यं जूर्णाह्वो जुहुलोऽनलः |
तानीयको जूर्णकाय तिनिका जुन्हुलिस्तथा ||१०५||
बरको बरका जूर्णा वेणुपत्री प्रशातिका |
कषाया मधुरा रूक्षा रक्तपित्तकफापहाः ||१०६||
अवृष्याः लघवः शीता क्लेदघ्ना वातकोपनाः |१०७|
kaiyadēvanighaṇṭu - 3. dhānyavarga
yāvanāla
yāvanālō dēvadhānyaṁ jūrṇāhvō juhulō'nalaḥ |
tānīyakō jūrṇakāya tinikā junhulistathā ||105||
barakō barakā jūrṇā vēṇupatrī praśātikā |
kaṣāyā madhurā rūkṣā raktapittakaphāpahāḥ ||106||
avr̥ṣyāḥ laghavaḥ śītā klēdaghnā vātakōpanāḥ |107|
И именно klēdahr̥t в своей Дравьягуне касательно сорго читает и Прия Врат Шарма в этом стихе Бхавапракаши.
गुण-कर्म
यावनाल लघु-रूक्ष, कषाय-मधुर, शीतवीर्य, कफपित्तशामक, शुक्रनाशन, क्लेदहर होता है ।
प्रयोग
आहारीय – इसे चावल की तरह उबाल कर, आँटे की चपाती बना कर या - कर खाते हैं ।
औषधीय–स्थौल्परोग में कर्शन के लिए प्रयुक्त होता है ।
Да и у Чараки
सूत्रस्थानम् - २७. अन्नपानविध्यध्यायः
सकोरदूषः श्यामाकः कषायमधुरो लघुः|
वातलः कफपित्तघ्नः शीतः सङ्ग्राहिशोषणः||१६||
हस्तिश्यामाकनीवारतोयपर्णीगवेधुकाः|
प्रशान्तिकाम्भःश्यामाकलौहित्याणुप्रियङ्गवः [१] ||१७||
मुकुन्दो झिण्टिगर्मूटी [२] वरुका वरकास्तथा|
शिबिरोत्कटजूर्णाह्वाः श्यामाकसदृशा गुणैः ||१८||
sūtrasthānam - 27. annapānavidhyadhyāyaḥ
sakōradūṣaḥ śyāmākaḥ kaṣāyamadhurō laghuḥ|
vātalaḥ kaphapittaghnaḥ śītaḥ saṅgrāhiśōṣaṇaḥ||16||
hastiśyāmākanīvāratōyaparṇīgavēdhukāḥ|
praśāntikāmbhaḥśyāmākalauhityāṇupriyaṅgavaḥ [1] ||17||
mukundō jhiṇṭigarmūṭī [2] varukā varakāstathā|
śibirōtkaṭajūrṇāhvāḥ śyāmākasadr̥śā guṇaiḥ||18||
जूर्णाह्वो ‘जोनार’ इति ख्यातः jūrṇāhvō ‘jōnāra’ iti khyātaḥ